کیوریتور Curator
تاریخچه نمایشگاه‌گردانی به تکنیک‌هایی برمی گردد که "مارسل دوشان" در سال
۱۹۳۸ در اجرای نمایشگاه بین‌المللی سوررئالیست‌ها در پاریس به‌کار برد. این
تکنیک‌ها ترفندهایی ساده و هوشمندانه برای تأثیر فوری، شدید و غریب بودند که
دوشان به آن‌ها احتیاج داشت، به منظور ارائه آثار سوررئالیست‌ها در بیرون از موزه و
فضای آکادمیک و نظام سنتی متداول. آثاری که بر این بیرون ماندن اصرار داشتند.
برای اطلاعات بیشتر در این خصوص ابتدا نظر مدیر مرکز فرهنگی – هنر چارسو که
در ایلنا به چاپ رسید را می خوانیم و سپس دو مجموعه در قالب PDF برای مطالعه
بیشتر ارائه می گردد.
گفت‌وگو با مدیر مرکز فرهنگی هنری چارسو ، خبرگزاری ایلنا 95/5/17 :
مدیر مرکز فرهنگی هنری چارسو با بیان اینکه اقتصاد هنر در ایران مهم‌تر است،
گفت: معتقدم کیوریتوری در ایران هم‌پا و نزدیک به اتفاقاتی که در جهان است پیش
خواهد رفت اما مهم این است که مسائل مربوط به اقتصاد هنر در کشور ما اولویت
دارد و بیشتر تعیین‌کننده است تا فعالیت‌های پژوهشی و علمی.
کیوریتور کیست؟ آیا کیوریتوری شغل است؟
واژه «کیوریتور» ازجمله واژه‌های نسبتا جدیدی‌ست که چند سالی است وارد عرصه
هنرهای تجسمی ایران شده است. شاید اواخر دهه هشتاد روی برخی از پوسترها،
در کتابچه‌ها، نقدها و دیگر متون به این عنوان برمی‌خوریم. این کلمات وارداتی در
بیشتر موارد بدون بار معنایی کامل خود به فرهنگ، هنر و بازار ما واردشده‌اند،
بنابراین نمی‌توان انتظار داشت که با آگاهی کامل از تمامی جوانبش آن را به کار
ببریم.
این کلمه که بیشتر با عنوان «نمایشگاه‌گردان» یا «هنرگردان» در ایران ترجمه شده
یکی از مهمترین موضوعات در حوزه هنر معاصر است.
کیوریتوری که تخصصی بینارشته‌ای است می‌تواند در نوع نگرش جامعه به مقوله
فرهنگ و هنر تغییر ایجاد کرده یا موجب ایجاد حرکت‌های هنری نو شود.
در تمام دنیا دقیقا برخلاف کشورما، معمولاً پژوهشگران هنر و علوم اجتماعی و گاه
هنرمندانی که توانایی آن را دارند؛ ..... ( بقیه در ادامه مطلب )
این فصل را با من بخوان، باقى فسانه است