تصویر روی جلد شماره چهارم فصلنامه ترجمان در تابستان ۱۳۹۶ به اثری مربوط به سال 2013 از "مارتسین ریچک" Marcin Ryczek عکاس لهستانی اختصاص داده شد که "گاردین" در مطلبی درباره این عکس نوشت:
« تضادی میان سفید و سیاه، میان انسان و حیوان، میان رود و کران.»
همان تضادی که قرار بود تمدن بر لبه آن شکوفا شود، راهی برای تبدیل‌شدن از حیوان به انسان.
به همین بهانه نگاهی بیاندازیم به چند عکس از کارهای ایشان :
دیگران فردوس می خواهند و ما دیدار یار
همت عالی ما را جستجوئی دیگر است
فن هو (8 اکتبر 1931 – 19 ژوئن 2016 ) یک هنرمند عکاس، کارگردان و
هنرپیشه تحسین شده متولد چین است که از سال 1956 بیش از 280
جایزه از نمایشگاه ها و مسابقات بین المللی در سراسر دنیا به خاطر
عکس هایش از آن خود کرده است. وی در طول عمر خود تنها یک دوربین
داشت و تمامی عکس ها را با همان دوربین می گرفت.
عکاسی فاین آرت چیست؟
“فاین آرت“ برای بیان حس زیبایی شناسی، برقرای ارتباط و یا ایجاد تفکر به وجود
آمده است. این هنر بیش از آنکه برای اهداف کاربردی ساخته شده باشد برای
پرداختن به اهداف زیبایی شناسانه ایجاد شده . این هنر نوعی از انواع هنر است که
در درجه اول به منظور فراهم آوردن زیبایی و لذت و نه برای استفاده تجاری ایجاد
شده است. به همین دلیل فاین آرت به نشاط بخشی، تفکر برانگیز بودن، و زندگی
بخش بودن آن شناخته می شود .
هنر زیبا نیازی به پیروی از مقررات ندارد و فقط باید به گونه ای باشد که مخاطبان از
آن لذت ببرند. همچنین لزومی ندارد که با تئوری های هنری مورد بررسی قرار بگیرد.
علاوه بر این همه افراد لزوما از هر قطعه از هنر های زیبا لذت نمی برند. در واقع
بسیاری از هنرمندان معاصر خالق آثاری هستند که ممکن است با درنظر گرفتن
قوانین هنر وحشتناک به نظر برسند و توسط منتقدان مورد هجمه قرار گیرد. فاین
آرت حتی ممکن است شامل آثاری باشد که باعث ایجاد تشویش در مخاطب شود
اما با این حال معیار سنجش میزان موفقیت یک اثر فاین آرت پاسخ احساسی است
که در بیننده بر می انگیزد.
یک طرح ، نقاشی یا عکس لزوما نباید پنجره ای رو به لحظه در زمان باشد بلکه یک
اثر باید منعکس کننده احساسات ، عواطف و زیبایی آن لحظه از زمان باشد. که این
مسئله مقدمه ای برای بررسی سوال اصلی است یعنی اینکه:
عکس فاین آرت چیست؟
پس از معرفی هنر فاین آرت می توانیم عکاسی فاین آرت را به عنوان شاخه ای از
هنر زیبا قلمداد کنیم که با یک دوربین ایجاد می شود. تفاوتی عمده بین یک عکس
اسنپ شات و یک عکس فاین آرت وجود دارد. اسنپ شات لحظه ای از زمان را ثبت
کند در حالی که عکس فاین آرت حکایت گر احساسات، عواطف و زیبایی آن لحظه از
زمان است و اگر چه ترجیح شخصی من این است که عکسی زیبا خلق کنم اما لازم
نیست که یک عکس برای اینکه در دسته فاین آرت قرار گیرد حتما عکسی زیبا
باشد.
نکته بعدی این است که عکس فاین آرت تعهدی برای نشان دادن واقعیت ندارد.
کسانی هستند که استدلال می کنند که یک عکس فاین آرت در واقع به مخاطب
تنها اجازه می دهد تا جهان را همان گونه که ذهن عکاس برای مخاطبین تصویر می
کند ببینند. اما آنچه که ما با چشم خود می بینیم لزوما همان چیزی نیست که با
ذهن خود می بینیم کما اینکه من در موارد متعددی پس از بستن کادر و فشردن
دکمه شاتر دریافته ام که نتیجه کار، آن چه که من به عنوان عکاس دیده ام و در ذهن
داشتم نیست . در واقع یک عکس هنگام چاپ یا انتشار همان چیزی است که در
منظره یاب دوربین دیده می شود و نه بیشتر.
نویسنده: استفان جی بک
ترجمه از : امیررضا توسلی
نام اثر: The walk to paradise garden
عکاس: W. Eugene Smith
سال: ۱٩۴۶
پ.ن.
این عکس که در پایان جنگ جهانی دوم گرفته شده نسل جدید را در حال عبور از
تاریکی به نور و دنیایی جدید نشان می دهد.
« "انسل آدامز" شاید مشهورترین عکاس تاریخ باشد. آثار او بیش از هر عکاس
دیگری روی دیوارهای خانه ها و شرکت ها قرار گرفته است. انسل آدامز که استاد
عکاسی سیاه و سفید از مناظر طبیعی بود، بیشتر وقت خود را به عکاسی از حیات
وحش غرب امریکا و بیش از همه «پارک ملی یوسمیتی» (Yosemite National
Park) در کالیفرنیا و کوهای «تیتان» (Tetons) و رودخانه ی «اسنیک» (Snake
River) در وایومینگ، گذراند. عکسهای آدامز به آگاهی بیشتر افراد برای مطالبه ی
حمایت از طبیعت و حیات وحش کمک کرد. حفظ حیات وحش یکی از موضوعاتی بود
که انسل آدامز به اندازه ی عکاسی به آن علاقه داشت . . . »
انسل آدامز (Ansel Easton Adams) عکاس آمریکایی در بیست فوریه سال 1902 در
کالیفرنیا به دنیا آمد. انسل از سن نوجوانی مشغول به یادگیری موسیقی و نواختن
پیانو بود و قاطعانه تصمیم داشت که پیانیست شود. ولی قدرت عکاسی او را نیز
مانند بسیاری از هنرمندان دیگر که بعدها عکاس شدند به خود جذب کرد. به طوری
که در بیست سالگی اولین گزارش تصویری خود را به چاپ رساند. ولی او هنوز یک
پیانیست بود. تا اینکه ملاقات با "پل استراند" عکاس شهیر آمریکایی آخرین ترفند
هنر عکاسی بود تا آدامز را وارد دنیای عکاسی کند.
در دوران آدامز توجه اغلب عکاسان نشان دادن وضعیت مردم و کار کردن در سبک
مستند و اجتماعی بود. ولی آدامز به سمت عکاسی طبیعت روی آورد. طبیعت بکر
غرب آمریکا در قاب دوربین او به ثبت می رسید. به طوری که آثار او جزیی از دارایی
های طبیعی آمریکا محسوب می شود. در دوران آدامز علاوه بر هنر عکاسی چاپ
عکس نیز نیازمند تبحر و تجربه کافی بود. انسل پیش روی نوع جدیدی از چاپ عکس
با مواد بود. روش او توانست راه را برای بسیاری از عکاسان در چاپ عکس هموار
سازد.
در روش او نور و کنتراست به عنوان پایه در نظر گرفته می شد و بعد از آن با ایجاد
تغییرات دیگر نگاتیو به چاپ می رسید. طبیعت روح جدا ناشدنی از آدامز بود به طوری
که در آثار او می توان دغدغه او را از دخالت انسان در طبیعت بکر و نابودی آن را درک
کرد. او عضو فعال جنبش محیط زیست امریکا بود. منطقه وسیعی از آمریکا نیز به نام
او به ثبت رسیده است. از آثارش نمایشگاه های زیادی بر پا شده است. همچنین
مجموعه عکس هایی از طبیعت آمریکا و گزارش های تصویری متعددی از او به چاپ
رسیده است. کتابی نیز با عنوان مقدمه ای بر عکاسی به قلم خودش به نگارش در
آمده است. در موزه هنر های مدرن نیویورک نیز موسس بخش عکاسی بوده است.
سرانجام سرطان قلب او را از پا انداخت و در سال 1984 آدامز در 82 سالگی دار
فانی را وداع گفت.
@honaragah
"والتر بالتز" همان کسی است که "جی ام فلگز"، طراح مشهور آمریکایی، از چهره
اش به عنوان تصویر نهایی « عمو سام » - نماد سیاسی آمریکا - استفاده نموده
است.
عکاس : دیوید درایر ( 1970 )
متاسفانه از هنرمند آن اطلاعاتی نیافتم
بقیه عکس ها در ( ادامه مطلب )
عکس فوق: دهه ی ۴۰ میلادی مکزیک
نگاه مجدد به آن ها خالی از لطف نیست.
عکاس : الیوت ارویت - Eliott Erwitt
عکاس : انسل آدامز
عکاس : آلین کیورتیا Alin Ciortea
عکاس : تونی فریسل - Toni Frissell
عکاس : راندی اسمیت - Rodney Smith
عکاس : میشل کلمنت - Michele Clement
عکاس : Darek Grabus
در این عکس خارق العاده هیچ استفاده ای از فتوشاپ نشده و کاملاً
طبیعی است. فیلیپ هالسْمَن (Philippe Halsman) در سال ۱۹۴۷
ساعت ها وقت صرف کرد تا این عکس شگفت انگیز را بگیرد. سالوادور
دالی در آن زمان یکی از نقاش های صاحب نام سوررئالیسم بود. فیلیپ
هالسمن به همراه سالوادور دالی ۲۸ بار تلاش کرد تا بالاخره
توانست یک عکس جاودانه ی سوررئالیستی بگیرد. او هر بار برای
گرفتن عکس تا شماره ی ۴ می شمرد. با شماره ی یک، همسرش
صندلی را در هوا نگه می داشت. با شماره ی دو، دستیارانش برای
پرتاب گربه ها! و ریختن آب آماده می شدند، با شماره ی ۳ یکی از
دستیاران گربه ها را از سمت راست پرتاب می کرد، و دیگری آب را از
سمت چپ می ریخت. با شماره ی ۴ سالوادور دالی به هوا می پرید و
چند میلی ثانیه بعد، عکس گرفته می شد.
بعد از هر بار امتحان، دستیاران می بایست زمین را که خیس شده بود،
تمیز می کردند و گربه را نیز گرفته و آرام می کردند تا برای پرتاب بعدی
آماده باشد.
https://telegram.me/honartohi
عکس فوق را "هنری رابینسون" که یکی از پیشگامان تاریخ عکاسی
است، بر اساس فرازی از نمایشنامه "شب دوازدهم" ویلیام شکسپیر
با همین عبارت به تصویر کشیده است. ( 1857 )
جنبشی که هنری رابینسون و جمعی دیگر از عکاسان انجمن عکاسی
بریتانیا دنبال می کردند با مونتاژ و ترکیب عکس و نیز چیدن فضا و سوژه
عکاسی اولین عکس های هنری تاریخ را بوجود آورد. آنها معمولا سعی
در بازسازی صحنه هایی از متون ادبی، تاریخی یا اسطوره ای بودند.
این عکس از مونتاژ چند عکس به دست آمده است.
( کودک هندی ) جایزه 120 هزار دلاری HIPA AWARDS را برد.
"یوسف کارش" Yousuf_Karsh در ۲۳ نوامبر ۱۹۰۸ در ماردین امپراتوری
عثمانی و از والدینی ارمنی به دنیا آمد. وی یکی از بزرگترین عکاسان
پرتره قرن بیستم بود. سوژه های او افراد بزرگی بودند و چیره دستی
تکنیکی و فنی وی نیز بسیار بود.
سیگار آویزان از چهره ترشروی وینستون چرچیل از آن دست چیزهایی
نیست که هر غریبه ای بدون اجازه آن را از سر جایش بردارد. اما زمانی
که یوسف کارش در ۱۹۴۱ میلادی، برای ثبت پرتره جناب نخست وزیر
فقط یک فرصت داشت، دقیقا همین کار را کرد. اخمی که از بابت این
حرکت روی چهره چرچیل نشست، دقیقا همان تصویری از بود که
"کارش" می خواست.
این عکس که سبب آغاز دوره ی عکاسی حرفه ای یوسف کارش به
عنوان یکی از بزرگترین عکاسان پرتره ی قرن بیستم شد، تنها یکی
از پانزده هزار عکسی است که وی تا قبل از بازنشستگی در سال ۱۹۹۲
از دانشمندان، هنرمندان و رهبران بین المللی گرفته است. بیش از ۲۰
عکس از او روی جلد مجله LIFE رفتند.
وینیستون چرچیل :
محمد علی کلی - 1970 :
آدری هپبورن - 1956 :
جوآن کراوفورد - 1948 :
ملکه الیزابت دوم - 1951 :
(۱سپتامبر، ۱۹۰۳ – ۱۶ سپتامبر ۱۹۸۳)
متولد شده با نام فلورانس لنا کریستی ( Florence Leona Christie)
"فلورانس اونز تامسون" شخصی بود که در عکاسی مشهور "دوروتا لنگ" یعنی
«مادر مهاجر» (Migrant Mother) قرار گرفت و به یک نماد فرهنگی دوران رکود بزرگ
تبدیل شد.کتابخانه کنگره تصویر مادر مهاجر را اینگونه تشریح می کند: «نخود جمع
کنی بی بضاعت در کالیفرنیا، مادر هفت فرزند، سی و دو ساله، نیمپو، کالیفرنیا»
:لنگ در آن زمان شش عکس گرفت که در اد امه می بینید
:عکس رنگی شده اول
:عکس دوروتا لنگ
راهی که می‌روید به صد شوق و اضطراب،
ما بازگشته‌ایم از آن خسته و خراب
می توانی مدت زیادی یک عکس را نگاه کنی بدون آن که هرگز درباره اش
بیاندیشی .
می توانی لحظه ای آن را ببینی و تمام عمر درباره اش فکر کنی.
ژان میرو
عکاس : سباستیائو سالگادو
تصویری که با نام « ناهار بر فراز آسمانخراش» (Lunch Atop a Skyscraper)
به مدت هشتاد سال گذشته یکی از شناخته ترین و پربیننده ترین تصاویر در
جهان به حساب می آید، واقعیت ندارد و تنها یک پوستر تبلیغاتی است.
در این عکس، شماری از کارگران شهر نیویورک مشاهده می شود که بر روی
یک تیر آهن در کارگاه ساختمان سازی «منهتن» نشسته و در حالی که پاهای
خود را آویزان کرده اند، مشغول غذا خوردن هستند.
«کن جانسون»، مورخ آمریکایی در باره این تصویر گفت: این تصویر در
٢٠ سپتامبر سال ١٩٢٢ میلادی برای کارگاه ساختمانی «راکفلر سانتر»،
تهیه و منتشر شده بود ولی برای همگان اینگونه عنوان شده است که این
عکس واقعی است.
این کارگران مشغول غذا خوردن هستند شکی نیست، ولی با یکصد عکس
دیگر مونتاژ شده بود تا این تصویر تبليغاتى به دست بیاید.
2- اصول کادربندی در عکاسی ( مطالعه و دانلود PDF )
3- آمورش کامل تراز سفیدی دردوربین و با فتوشاپ ( مطالعه و دانلود PDF )
این فصل را با من بخوان، باقى فسانه است
