کاپریس اسپانیول Capricho Español

کاپریس یا کاپریچیو (ایتالیایی: capriccio) یک قطعه موسیقی پرجنب و جوش است که معمولاً در فرم آزاد ساخته می شود. کاپریچیو نوعی قطعه پرقدرت و سریع است که به طور طبیعی برای نوازندگان «چیره دست» ساخته می شود. این اصطلاح به شیوه های مختلفی مورد استفاده قرار گرفته است که از روش های گوناگون و فرم ها، صداها و سازها بهره می گیرد.

فکرت امیروف: کاپریچیو آذربایجان

فلیکس مندلسون: کاپریچیو درخشان

نیکولو پاگانینی: ۲۴ کاپریس برای ویولن تک

کریستف پندرسکی: کاپریچیو برای ویولن و ارکستر

والتر پیستن: کاپریچیو برای چنگ و ارکستر زهی

نیکلای ریمسکی-کورساکف: کاپریچیو اسپانیول

ایگور استراوینسکی: کاپریچیو برای پیانو و ارکستر

پیوتر ایلیچ چایکوفسکی: کاپریچیو ایتالیا

مرتضی حنانه: کاپریس برای پیانو و ارکستر

اولین رخداد این واژه در سال ۱۵۶۱ توسط «ژاکوت د برشم» مورد استفاده قرار گرفت و در اواخر قرن شانزده و اوایل قرن هفدهم میلادی به مجموعه ای از مادریگال ها اطلاق می شد. کاپریچیوها قطعات سختی هستند که برای صداها و سازهای مختلفی به ویژه سازهای شستی دار ساخته می شود.

 

کاپریس اسپانیول Capricho Español 

 

 

کاپریچیو اسپانیول (انگلیسی: Capriccio Espagnol‎) اپوس ۳۴ نام مشترک غرب برای یک سوئیت ارکسترال در پنج موومان است که بر اساس ملودی‌های محلی اسپانیا توسط آهنگساز روسی، نیکلای ریمسکی-کورساکف Korsakov Rimsky Nikolai در سال ۱۸۸۷ میلادی ساخته شده است. کاپریس اسپانیول یکی از پر اجرا ترین و آشناترین آثار این آهنگ ساز پر آوازه برای ایرانیان است. مخصوصاً موومان یا بخش چهارم آن که در ابتدای برنامه قصه شب در رادیو مدتها پخش می شد .

کورساکف ابتدا قصد داشت این اثر را برای ویولون سولو و ارکستر بنویسد، اما بعد به این نتیجه رسید که برای ملودی‌های پرجنب و جوش این کار، موسیقی ارکسترال دارای بیان بهتری است. عنوان روسی این اثر (Каприччио на испанские темы) است که به معنای «کاپریچیو روی تم‌های اسپانیایی» است.

 

ساختار

این اثر دارای پنج موومان است که به دو بخش تقسیم می‌شود که بخش اول سه موومان و بخش دوم دو موومان را در بر می‌گیرد.

موومان اول، البرادا نام دارد که یک رقص هیجان‌انگیز است و معمولاً از «موسیقی سنتی آستوریایی» برای جشن طلوع خورشید مورد استفاده قرار می‌گیرد. این قسمت همراهی دو کلارینت سولو و سپس یک ویولن سولو و یک کلارینت سولو را با ارکستر دارد.

موومان دوم، واریاسیون، با یک ملودی در بخش هورن‌ها شروع می‌شود، سپس این ملودی با سازهای دیگر بسط و گسترش می‌یابد و در دیگر بخش‌های ارکستر تکرار می‌گردد.

موومان سوم، البرادا، همان رقص آستوریایی را مانند موومان اول ارائه می‌دهد با این اختلاف که با سازبندی متفاوت و در تنالیته‌ای دیگر است.

موومان چهارم، صحنه و کولی، با پنج کادنزا شروع می‌شود. ابتدا توسط هورن‌ها و ترومپت‌ها و سپس با ویولون سولو، فلوت و کلارینت باضافهٔ حرکت‌های مداوم و ریز طبل کوچک بر روی دیگر سازهای کوبه‌ای اجرا می‌شود. پس از آن با یک رقص سه‌ضربی تاکیددار ادامه می‌یابد که برای ورود به موومان نهایی است.

موومان پنجم، فاندانگو آستوریانو ، با یک رقص پرانرژی از منطقه آستوریاس در شمال اسپانیا به پایان می‌رسد.

اجرای کامل کاپریچیو اسپانیول حدود ۱۶ دقیقه است.

 

کاپریس اسپانول - همراه با اجرا (MP4 )

کاپریس اسپانول - موومان چهارم ( MP4 )

 

« "ایکیگای" » یا هدف اصلی شما در زندگی چیست؟

بر اساس آموزه های ژاپنی ها، هرکس یک"ایکیگای" (ikigai) در زندگی خود دارد. در واقع، "ایکیگای"، دلیل واقعی هرکس برای بیدار شدن از خواب است. دلیلی برای لذت بردن از زندگی.

"ایکیگای" در ژاپنی یعنی معنای زندگی ما، یک شور و اشتیاق درونی و یک استعداد خاص که هر کس برای اینکه احساس خوشبختی و مفید بودن کند به آن نیاز دارد. "ایکیگای" هر کس با دیگران فرق دارد اما چیزی که بین همه انسان ها مشترک است، جست و جوی آن ها برای یافتن معنی زندگی شان می باشد.

فلاسفه از قرن ها پیش درباره علت جستجوی خوشبختی و معنای زندگی در انسان ها تحقیق و تعمق کرده اند. شاید شما نیز مانند بسیاری از مردم به این فکر کرده باشید که اگر پول بیشتری داشتم شادتر زندگی می کردم یا اگر به هدف خاصی می رسیدم خوشبخت تر بودم. این نوع تفکر، یعنی سنجش سطح خوشبختی خود با موفقیت های مالی و میزان ثروت در گذشته بسیار رایج بوده است. خوشبختانه طی سال های اخیر، مردم تا حدی از این باور که پول و دارایی و موفقیت های اقتصادی به تنهایی می توانند نشانه موفقیت یا تنها عامل شادی آور زندگی باشند فاصله گرفته اند. یکی از تفکرهای متضاد با این باور، قانون "ایکیگای" است که از فرهنگ ژاپن سرچشمه می گیرد.

"ایکیگای" تفکری است که از ترکیب دو واژه ژاپنی یعنی "ایکیرو" به معنای “زندگی کردن” و "کای" به معنای “چیزی که به آن امید داریم” متولد شده است که به معنای “دلیلی برای زندگی” یا داشتن هدف می باشد.

فرهنگ "اوکیناوا"، "ایکیگای" را به عنوان "دلیلی برای برخاستن در صبح" و به معنی دلیلی برای لذت بردن از زندگی، آموزش می‌دهد. در یکی از سخنرانی‌های تد، "دن بیوتنر"، "ایکیگای" را یه عنوان یکی از دلایلی مطرح کرد که باعث می‌شود انسان‌ها در برخی مناطق جهان زندگی‌های طولانی داشته‌ باشند.

همه ما در زندگی به دنبال رضایت و تحقق اهداف خود هستیم و "ایکیگای" همان دلیلی است که به ما انگیزه می دهد تا صبح زود از خواب بیدار شویم و از رختخواب بیرون بپریم. چیزی که به ما انگیزه می دهد تا از زندگی لذت برده و به خاطر این نعمت شکرگزاری کنیم. "ایکیگای" می تواند تاثیر بسزایی در رشد شغلی داشته باشد زیرا همانند شوق و اشتیاق و نیازهای ما و چیزی که جهان به آن نیاز دارد، تفکر "ایکیگای" نیز در ما رشد کرده و تغییر می کند. ممارست در "ایکیگای" پایان ندارد بلکه یک سفر همیشگی است.

واژه"ایکیگای" معمولاً برای اشاره به منبع ارزش در زندگی یک شخص یا اشاره به چیزهایی که زندگی یک شخص را ارزشمند می‌کنند، استفاده می‌شود. همچنین، از این واژه برای اشاره به شرایط ذهنی و روحانی‌ای به کار می‌رود که تحت آن‌ها اشخاص احساس می‌کنند که زندگی آن‌ها ارزشمند است. این شرایط لزوما به شرایط اقتصادی یک شخص یا شرایط کنونی اجتماع مربوط نیست. حتی اگر کسی احساس کند که شرایط کنونی تیره است، ولی در ذهن خود هدفی داشته باشد، ممکن

 

((بقیه در ادامه مطلب))

ادامه نوشته

گفته بودی که: «چرا محو تماشای منی؟

و آنچنان مات، که یک دم مژه بر هم نزنی»

ـ مژه برهم نزنم تا که ز دستم نرود

ناز چشم تو به‌قدر مژه بر هم زدنی!

 

فریدون مشیری

گفته بودی که چرا خوب به پایان نرسید

راستش، زورِ منِ خسته به طوفان نرسید

 

کیانوش سفری

او صبر خواهد از من، بختي که من ندارم

من وصل خواهم از وي، قصدي که او ندارد

 

شهریار

مکن از خواب، بیدارم خدا را 

که دارم خلوتی خوش با خیالش

 

جایی خواندم که واج آرایی "خ" در این بیت ، خُرخُر خواب را تداعی می کند. گویی شاعر ( حافظ ) واقعاً خواب است و التماس می کند که بیدارش نکنند.

 

سبحه بر کف، توبه بر لب، دل پر از ذوق گناه

معصیت را خنده می آید ز استغفار ما

 

قدسی مشهدی

بزرگی را گفتند: دنیا را چه می کنی؟

گفت: ریشخندش می کنم.

گفتند: چگونه؟

گفت: نان دنیا را می خورم کار عقبی می کنم.