تصنیف ماندگار " از خون جوانان وطن لاله دمیده" اثر " عارف قزوینی"
نام هفتمین و مشهورترین تصنیف از مجموعه سروده های عارف قزوینی
(۱۲۵۹-۱۳۱۲) است. مضمون این تصنیف اشاره به افسانهای دارد که از
قطرات خون سیاوش، گلهای لاله می روید. مضمون این سرود با گذشت
۱۰۰سال، همچنان در نوشتارهای سیاسی دوران معاصر، مشاهده می شود.
و گاه به گاه با وقایع روز مجددا همخوانی پیدا می کند. عارف در دیوان خود
و در مقدمهای بر این تصنیف، آورده: این تصنیف در آغاز انقلاب مشروطه
ایران بیاد اولین قربانیان آزادی سروده شده است...
نخستین اجرای این تصنیف، با صدای خود عارف بود. عارف این تصنیف را
تنها با یک سه تار اجرا می کرده است. در حال حاضر از اجراهای عارف هیچ
نسخه صوتی وجود ندارد. این تصنیف بعدها، بارها توسط خوانندگان مختلف
همچون افتخار و زری امجد(۱۲۹۱) و عبدالله دوامی (۱۲۹۳) اجرا گردید.
یکی از مشهورترین آثار ضبط شده از این تصنیف، با صدای «الهه» در حدود
سالهای ۱۳۴۰ در برنامه رادیویی گلهای رنگارنگ با همکاری یک ارکستر
۵۰ نفره صورت گرفت. از دیگر اجراهای مشهور این اثر می توان به اجرای
محمدرضا شجریان، سالار عقیلی، علیرضا قربانی، پریسا، سیما بینا و..
اشاره کرد.
با صدای : شجریان - ساز : پایور
این فصل را با من بخوان، باقى فسانه است