نجوای عاشقی

تنگو Tengu  موجودی افسانه ای است که در هنر، تئاتر، ادبیات و

باورهای عامیانه مردم ژاپن متجلی شده است. هر چند تنگوها به صورت

ارواحی وحشتناک معرفی می شوند، اما گاه به مثابه خدایان آیین شینتو

مورد پرستش قرار می گیرند. زائران معابد شینتو بر این باورند که غالباً

درختان کاج و جنگل های اطراف این معابد، مأوای تنگو است. افسانه

هایی که از اونی یاد می شود غالباً بودایی است. بودیسم برای مدت

زمان زیادی بر این نظر بود که تنگوها شیاطینی مزاحم و پیام آوران جنگ

هستند. اما این دیدگاه بودایی به مرور زمان نرمتر شده است. اینک

تنگوها روح محافظ کوه ها و جنگل ها هستند و البته همچنان خطرناک

محسوب می شوند.

یُوکای  Yōkai (به معنی روح، دیو، یا تجسم) رده ای از اوباکه، آفریده هایی افسانه

ای در فولکلور ژاپنی است. خود یوکای ها هم اختلاف زیادی با هم دیگر دارند. بعضی

دارای ویژگیهای قسمتی آدمی مانند و قسمتی جانوری هستند (مانند کاپا و تنگو).

یوکای عموماً دارای نوعی نیروی معنوی و ما وراء طبیعیست، و برای همین است که

برخورد آدمیزاد و یوکای خطرناک است. یوکایها هم در بنی آدم انگیزه ها و برنامه

هایی می بینند که قابل درک و فهمیدن نیست. در عصر ادو هنرمندان بسیاری مانند

توری یاما سکیئن یوکای های بسیاری را ملهم از فولکلور ژاپنی آفریده، که امروزه

برخی از آنها به خطا یوکای افسانهای اجدادی به شمار می آیند. برخی یوکای ها به

سادگی از آدمیزادها اجتناب می کند؛ آنها منطقه های منزوی دور از جای سکونت

آدمیزاد را تفضیل می کنند. هرچند برخی دیگر از یوکایها زندگی نزدیک جای سکونت

آدمیزاد را می گزیند. یوکای ها معمولاً اتصال با آتش، جهت شمال شرقی و فصل

تابستان دارد.