مرا
تو
بی سببی
نیستی
به راستی
صلت كدام قصیده ای
ای غزل؟
ستاره باران جواب كدام سلامی
به آفتاب
از دریچه ی تاریك؟
كلام از نگاه تو شكل می بندد
خوشا نظر بازیا كه تو آغاز می كنی!
پس پشت مردمكانت
فریاد كدام زندانی است، كه آزادی را
به لبان برآماسیده ی گل سرخی پرتاب می كند؟
ورنه،
این ستاره بازی
حاشا
چیزی بدهكار آفتاب نیست
نگاه از صدای تو ایمن می شود.
چه مؤمنانه نام مرا آواز می كنی!
و دلت
كبوتر آتشی ست،
در خون تپیده
به بام تلخ.
با این همه
چه بالا
چه بلند
پرواز می كنی!
زنده یاد شاملو
این فصل را با من بخوان، باقى فسانه است