خشک آمد کشتگاه من

 

در جوار کشتِ همسایه

  

گرچه می گویند:  می گریند روی ساحل نزدیک

 

سوگواران در میان سوگواران

 

قاصد روزان ابری، داروگ ! کی می رسد باران؟

 

 

بر بساطی که بساطی نیست

 

در درون کومه ی تاریک من که ذرّه ای با آن نشاطی نیست

 

 و جدار دنده های نی به دیوار اتاقم دارد از خشکیش می ترکد

 

   چون دل یاران که در هجران یاران

 

قاصد روزان ابری ، داروگ ! کی می رسد باران؟ 

 

 

نیما یوشیج