در زد کسی از سمت خیابان، تو نبودی

 

 برخاستم از خواب هراسان، تو نبودی

 

 

در هشتی تاریک، صدایی به زمین خورد

 

 مانند ترک خوردن انسان، تو نبودی

 

 

پاشویه پر از برگ شد و ماه فرو رفت

 

 در شاخه ی تاریک درختان ... تو نبودی

 

 

ای قصه ی شرقی ندمیدی و شبم ماند

 

 در این شب تاریک هراسان، تو نبودی

 

 

ای رایحه ی سوره ی یوسف نوزیدی

 

 ای عطر غزل های سلیمان، تو نبودی

 

 

ای عشق من ای غنچه ی نارس نشکفتی

 

 ای روح من ای نیمه ی پنهان، تو نبودی...

 

 

 عبدالجبار کاکایی